واقعا کار روی این مقاله ذهنم رو نسبت به ابعاد فقهی در مسائل متخلق باز کرده، بدون اغراق بعد از شروع این تحقیق سر کلاس های درسی با دقت بیشتر حاضر میشم.
هر یار که مطلب درست و حسابی و مرتبط با این بحث پیدا میکنم واقعا به وجد میام.
یک حدیثی رو در وسائل الشیعه دیدم که خیلی جای بحث داره؛ حتی مسوول پژوهش هم پیشنهاد داده که ادامه تحقیق رو روی این حدیث از باب درایه و رجال تمرکز کنم.
اما حدیث:
محمد بن یعقوب، عن علی بن ابراهیم، عن ابیه عن عثمان بن عیسی عن علی بن سالم عن ابی عبدالله (ع) قال:
إن اشد الناس عذاباً یوم القیامة رجلاً أقر نطفته فی رحم یحرم علیه»
شدیدترین عذابی در روز قیامت برای کسی است که نطفه اش را در رحمی که برایش حرام داشت قرار دهد.
※ وسائل الشیعه | ج۱۴ | ص ۳۸۱ | چاپ بیروت | موسسه الاعلمی
روایت هایی که پیش از این دیده بودم در رابطه با فرزنداوری از طریق و کنیز بود، اما این روایت به موضوع بحث نزدیک تر هست، چون به صورت مطلق گفته شده که نطفه را در رحمی که برایش حرام است "قرار دهد" ، و سخنی درباره چگونه قرار دادن مطرح نشده، پس لقاح مصنوعی نیز میتواند شامل این روایت نیز بشود.
اما جای کار این روایت کجاست؟
۱. آیا روایت مضمونه است یا مضبوطه؟
۲. آیا راویان تمامی ثقه هستند؟
۳. آیا آیه یا روایتی در تایید این روایت وجود دارد؟
لطفا با نظر های خودتون در روند تحقیق کمک کنید.
درباره این سایت